رابطه مقعدی و ایدز: حقایقی درباره خطر واقعی انتقال

رابطه مقعدی یکی از رفتارهای پرخطری است که میتواند به انتقال ویروس اچ آی وی (ایدز) منجر شود، اما میزان دقیق این خطر به عوامل متعددی وابسته است. برخلاف باورهای رایج، این نوع رابطه نهتنها از رابطه واژینال پرخطرتر است، بلکه حتی در صورت عدم آگاهی از اصول پیشگیری، میتواند به یک «راه انتقال کلیدی» تبدیل شود. در این مقاله، به شکلی علمی و مبتنی بر دادههای روز، به بررسی واقعی خطر انتقال ایدز در این نوع رابطه میپردازیم.

کیت تست ایدز در مشهد و کیت تست ایدز در ارومیه بیشترین تاثیر را در پیشگیری از ابتلا به ایدز در بین همجنسگرا ها را داشته است

چرا رابطه مقعدی خطرناکتر است؟

ساختار بافت مقعد: مخاط رکتوم (راست روده) نازکتر و حساستر از واژن است و در طول رابطه بهراحتی دچار خراشهای میکروسکوپی میشود. این آسیبهای نامرئی، راهی مستقیم برای ورود ویروس به جریان خون فرد پذیرنده. (مفعول) فراهم میکنند

عدم ترشحات محافظتی: برخلاف واژن، مقعد فاقد ترشحات طبیعی برای لغزندهسازی و کاهش اصطکاک است. این موضوع احتمال پارگی و التهاب را افزایش میدهد.

خطر انتقال بر اساس نقش افراد

فرد پذیرنده (مفعول):

بالاترین ریسک را دارد. مطالعات نشان میدهند در رابطه مقعدی محافظتنشده با فرد مبتلا به اچآیوی، خطر انتقال در هر بار رابطه حدود ۱.۴٪ تا ۳٪ است (منبع: سازمان کنترل بیماریهای آمریکا)

این عدد تحت تأثیر «بار ویروسی» فرد مبتلا قرار میگیرد. اگر بار ویروسی فرد به حد غیرقابل تشخیص = غیرقابل انتقال (U=U) رسیده باشد، خطر انتقال تقریباً صفر است

: فرد دخولکننده (فاعل)

خطر کمتری دارد (حدود ۰.۱٪ در هر رابطه)، اما اگر زخم یا بریدگی روی آلت وجود داشته باشد، ویروس میتواند از طریق مایعات مقعدی یا خون وارد بدن شود.

عوامل تشدیدکننده خطر

• عدم استفاده از کاندوم: کاندومهای لاتکس یا پلییورتان تا ۸۰٪ خطر انتقال را کاهش میدهند.

• رابطه خشن یا خشک: اصطکاک بیشتر = آسیب بیشتر به بافت.

• ابتلای همزمان به سایر عفونتهای مقاربتی (مانند سوزاک یا تبخال): این عفونتها التهاب را افزایش میدهند و سلولهای ایمنی بیشتری را به ناحیه جذب میکنند که هدف آسانتری برای اچآیوی هستند.

پیشگیری: چگونه خطر را به حداقل برسانیم؟

• کاندوم + لوبریکنت: استفاده از کاندوم همراه با لوبریکنت آبپایه (نه روغنی!) اصطکاک و پارگی را کاهش میدهد.

• پریپ (پیشگیری پیش از مواجهه): مصرف داروهای ضدویروسی توسط افراد سالم (با تجویز پزشک) تا ۹۹٪ از انتقال جلوگیری میکند.

• آزمایش منظم: تشخیص زودهنگام اچآیوی در فرد مبتلا و شروع درمان، خطر انتقال را بهشدت کاهش میدهد.